فناوری اطلاعات تنها وسیله‌ای برای تبادل دانش است و سازنده دانش نیست.
تبدیل اطلاعات به دانش به عهده‌ی خود بشر است.
…

مدیریت دانش رویکردی است که به سرعت در حال تکامل است و به چالش‌های اخیر برای افزایش کارایی و بهبود اثربخشی فرایندهای تجاری‌محور، همراه با نوآوری مستمر، توجه زیادی دارد. نیاز به مدیریت دانش براساس رشد ادراک جامعه تجاری، از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد که دانش در عملکرد سازمانی و دسترسی به مزیت رقابتی پایدار، عنصری مهم تلقی می‌شود.

کتاب مدیریت دانش جدید با وجود برخی دشواری‌های موجود در ترجمه و ویرایش متن اصلی که بخش عمده‌ی آن ناشی از پیچیدگی مفاهیم و ضعف ادبیات مدیریت دانش در زبان فارسی است، دیدگاهی کاملاً جدید و جذاب را در برابر علاقه‌مندان روزافزون عرصه‌ی KM میگشاید و از همین دیدگاه پرسش‌های تعیین‌کننده‌ای را که دست کم در کتب فارسی موجود بدون پاسخ رها شده بود، پاسخ می‌دهد.

توسعه‌ی سریع و شتابان اقتصاد جهانی بهم‌پیوسته، حکایت از ضرورت توسعه‌ی قابلیت‌ها و توانایی‌های منابع دانشی کسب‌و‌کار دارد.

بسیاری از سازمان‌هایی كه به مدیریت دانش می‌پردازند، اغلب آن را به‌صورت مجزا و مستقل از اهداف استراتژیک فعلی سازمان می‌بینند. برخلاف آن‌كه دانش را به‌عنوان منبع مزیت رقابتی شناسایی می‌كنند، اغلب برنامه‌های مدیریت دانش، مستقیماً به استراتژی مربوط نمی‌شوند.

شبکه اجتماعی سازمانی یک بستر مدرن برای تعاملات درون سازمان است. در سه دهه گذشته، شرکت‌های سراسر جهان همواره از بسترهای الکترونیکی برای ارتباطات داخل سازمان و بیرون سازمان بهره ‌برده‌اند. بسترهای الکترونیکی علاوه بر صرفه‌جویی در مصرف کاغذ، سرعت انتقال و تبادل اطلاعات را به شدت افزایش داده‌ است و سهولت زیادی را برای ارتباطات به وجود آورده است.

رسانه اجتماعی سازمانی که در محل  کار برای هدف کاری استفاده می‌شود، در حال قوی‌تر شدن است. IBM یکی از چندین شرکتی بزرگی است که دارای مجموعه‌ای از همکاری یکپارچه و تکنولوژی رسانه اجتماعی سازمانی را ارائه می‌دهد.

چالش اصلی یک مدیر اجرایی ترکیب تنوع و نقص‌های اعضای تیم‌اش به صورت گروهی است که می‌خواهند هر روز با هم کار کنند و نتایجی را برای سازمان به دست آورند. با توجه به شناخت کمی که مدیران از چگونگی کمک این شبکه‌ها به سازمان دارند، هنوز هم برای بسیاری از مدیران مفهوم وجودی شبکه اجتماعی سازمانی در داخل سازمان یک مسئله آزاردهنده است.

با توجه به اینکه تنها 11 درصد از کسب و کارها، پروژه‌های SharePoint خود را به عنوان پروژه‌ی موفق تشخیص می‌دهند و با توجه به اینکه توجه عمده‌ی مایکرسافت تغییر به سمت پردازش ابری (Cloud) است، واضح است که دوره اینترانت SharePoint  در حال اتمام است و SharePoint2016 به آن ادامه نخواهد داد زیرا تنها دارای یکپارچگی یک طرفه با Office365 است و قابلیت ترکیبی آن کمی بیشتر از آن است که بتواند کاربران را تشویق به استفاده از سرویس‌های آفیس 365 کند.

در دوره‌ای که همه چیز در حال اتصال به هم است، داشتن پلتفرم‌هایی که حلقه‌های بازخورد سریع‌تری را در داخل سازمان امکان‌پذیر میکند معقول به نظر میرسد تا بتوان به مشتریان، تأمین‌کنندگان، همتایان و رقبایی که با شرکت در ارتباط هستند، عکس‌العمل نشان دهند.