شبکه اجتماعی، اصطلاحی است که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۴ توسط جان بارنز که در حوزه‌ی انسان شناسی اجتماعی فعالیت می‌کرد، ابداع شد.
او تحقیقی در مورد گروه‌های اجتماعی در بخشی از نروژ انجام می‌داد و اصطلاح شبکه اجتماعی را در آن تحقیق برای توصیف رابطه بین انسان‌ها و تحلیل مکانیزم‌های ارتباطی و خصوصاً تصمیم‌گیری آنها به کار برد.
اگر ما هم بخواهیم به تعریف شبکه‌های اجتماعی از نگاه او رجوع کنیم، می‌توانیم بگوییم: شبکه‌های اجتماعی، هنگامی به وجود می‌آیند که ساختاری از گره‌‌های مرتبط به هم شکل می‌گیرند. هر گره، یک فرد یا یک گروه یا یک سازمان است. شبکه اجتماعی، به معنای نمایش و مطالعه‌ی ارتباط بین این گره ها و جریان دانش و اطلاعات بین آنهاست.
اما چیزی که باعث شده است امروزه شبکه‌های اجتماعی بیشتر از همیشه مورد توجه قرار بگیرند، به وجود آمدن ابزارهای دیجیتال و کمک آنها به توسعه‌ی شبکه‌های اجتماعی بوده است.
اطلاعات، یکی از مهمترین دارایی‌های هر سازمانی است. اطلاعات چه از گونه اطلاعات بایگانی و عملیاتی و چه از نوع اطلاعات ارتباطی و دانشی برای همه سازمان‌ها اهمیتی حیاتی دارند. از طرفی بسترهای متنوعی در سازمان برای ثبت و گردش اطلاعات وجود دارند. با این حال دشواری کاربرد بعضی از این بسترها و خلاء جدی برای ثبت و گردش بعضی از اطلاعات، باعث می‌شود همواره بخشی از دارایی سازمان در معرض خطر از دست رفتن یا دفن در سیلوهای اطلاعاتی ناکارآمد باشد.
در چنین شرایطی رواج استفاده از نرم‌افزارهای عمومی پیام رسان ریسک سازمان‌ها را دو چندان کرده است. چراکه ثبت و انتقال اطلاعات در شبکه‌های اجتماعی شخصی و عمومی علاوه بر ریسک قطعی از دست رفتن اطلاعات، عدم امکان مدیریت اطلاعات و دسترسی را نیز به همراه دارد.
همچنین ایجاد کمپین‌های تخصصی و مشتری مدار در جهت بهبود روابط بین اربابان ارجاع و متخصصین کارگروه‌های مختلف، به شدت کارایی ارکان مختلف سازمان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
عدم وجود یک سیستم مدیریت صحیح تجربیات متخصصان و کارمندان، عملاً برای سازمان هزینه‌های جبران‌ناپذیری را به ارمغان می‌آورد.
جهت ایجاد این تحولات در سازمان باید بستری مناسب وجود داشته‌باشد.
سپهرماهان به عنوان اولین تولیدکننده‌ی شبکه اجتماعی سازمانی در ایران این بستر را فراهم نموده است که افراد سازمان بتوانند در محیطی مدرن، باهم به بهترین شکل همکاری کنند.
ثبت نظر